Amsterdam - Dubai - Melbourne

Hi!

Maandag was het dan zo ver, na de laatste paar knuffels met Smokey en Bandit zijn we rond kwart voor 10 richting Schiphol vertrokken met als eerste stop tante Hennie voor een laatste afscheidsknuffel. De tweede stop was Michèle die we in Venray op gingen halen en daarna konden we dan echt vertrekken. De autorit was gewoon net zoals alle andere autoritten, denk ik. Het laatste stuk heb ik geslapen, dus dat weet ik niet meer haha.
Bij Schiphol hebben papa en Jules de vrouwen afgezet bij de terminal en zijn de mannen de auto gaan parkeren. Ik wilde eerst thuis online inchecken, maar dat bleek uiteindelijk niet te kunnen, dus moest ik op Schiphol inchecken. Ik heb mijn vluchten bij Qantas geboekt, maar drie van de vier vluchten worden uitgevoerd door Emirates. Mama en ik zijn in de rij gaan staan bij Emirates en toen we bijna aan de beurt waren, zagen we dat batterijen in de handbagage moesten. Gelukkig was papa al terug van de auto parkeren en kon die nog snel de batterijen die in mijn koffer zaten eruit halen. Ik had geen sokken aan en omdat het in het vliegtuig nogal koud kan zijn had ik die wel nodig. Mijn sokken zaten in het grote koffer en daarom is Michèle snel sokken gaan kopen bij de Hema. Bij het inchecken werd mijn koffer gewogen en gelabeld. Het koffer mocht 30kg wegen en woog 29,8. Precies goed dus! Mijn handbagage was 200 gram te zwaar, maar dit was niet erg. Mijn vlucht vertrok om 15.30 en de grondstewardess vertelde dat ik al om 14.00 bij de gate moest zijn. Mijn eerste vlucht naar Dubai duurde 6,5 uur en mijn tweede vlucht naar Melbourne zou 13 uur duren. Na het inchecken was het 12.30 en besloten we om nog wat te drinken en te eten bij de Starbucks. Toen we dit ophadden zijn we langzaam naar de paspoortcontrole gelopen en hebben daar afscheid genomen. Na een laatste paar knuffels was het dan echt zover. Dit was de laatste keer voor een half jaar, dat ik mijn familie in het ‘echt’ zou zien en ik ga ze toch wel missen!!
Na de paspoortcontrole heb ik nog wat rondgekeken in de winkels en ben toen richting de gate gelopen. Bij de douane ging alles gelukkig goed. Toen ik bij de gate zat te wachten kwam Niek nog langs, een medestudent die een maand later dan ik begint met stage lopen bij hetzelfde bedrijf. Doordat ik al door de douane was, konden we alleen even na elkaar zwaaien. Niek gaat eerst een maand reizen in Thailand en komt dan naar Australië.
Ik vloog met een Airbus A380, het grootste passagiersvliegtuig van de wereld. In het vliegtuig had ik een ‘lange benen’ zitplaats naast het raam: perfect dus! Het enige wat ik een beetje jammer vond, is dat ik geen schermpje in stoel voor mij had, doordat er geen stoel voor mij zat. Mijn schermpje zat in mijn eigen stoel. Die kon je eruit halen en dat voor je schuiven, alleen tijdens het opstijgen en landen moest dat schermpje in je stoel zitten. Emirates heeft een super service. Tijdens deze vluchten hoef je je echt niet te vervelen! Op je schermpje kan je films en series kijken, maar ook muziek luisteren, de drie camera’s die op het vliegtuig zitten bekijken en nog veel meer! Bij aankomst in het vliegtuig liggen de koptelefoon, het kussen en de deken al op je stoel op je te wachten. Tijdens het reizen kwam ze voldoende keren langs met eten en drinken. Mijn avondeten was kip met broccoli, erwten, bonen en een of andere puree van ei met nog iets. Die puree was niet zo lekker, de kip en de groente wel. Verder zaten er nog een komkommersalade met mini garnaaltjes, een broodje met boter, drie mini sneetjes stokbrood, twee mini crackertjes, een salsadipje, smeerkaas, een bosvruchten crumble toetje en water bij. De komkommersalade met minigarnaaltje en het salsadipje heb ik laten liggen, maar ook de rest smaakte weer prima! Normaal heb ik met vliegen last van pijn in mijn oren, maar deze keer had ik met opstijgen nergens last van! Dit vond ik er fijn, maar helaas was dit van korte duur. Tijdens het landen kreeg ik wel erg veel pijn in mijn oren en eenmaal op de grond zat mijn linkeroor potdicht. De piloot had gezegd dat het 37 graden was, maar gelukkig was het op het vliegveld niet zo warm. In Dubai was de weg naar mijn gate gemakkelijk te vinden. Deze keer had ik wat meer problemen bij de douane. Toen ik de eerste keer door het poortje liep begon het ding te piepen. Van de securityman moest ik er nog een keer door, maar dan zonder mijn schoenen. Ik mijn schoenen uitgedaan en er nog een keer door, begon het poortje weer te piepen. Nu moesten mijn armbanden af en gelukkig was het daarna goed. Op Schiphol hoefde ik mijn schoenen niet uit en mijn armbanden ook niet af. Vandaar dat ik dat nu ook niet had gedaan.

We waren om 00.07 geland en om 1.35 vertrok mijn volgende vlucht. Toen ik bij de gate kwam was het al 00.45. Ik ben toen nog snel naar de wc geweest, maar daar stond een lange rij. Gelukkig was ik nog wel op tijd terug bij de gate. Snel door de paspoortcontrole en weer werd de handbagage gecontroleerd. Het boarden was nog niet begonnen dus ik kon nog even gaan zitten. In eerste instantie kreeg ik de wifi maar niet aan de praat, maar uiteindelijk lukte het wel. Het boarden begon net toen mam vroeg om te facetimen. Dit hebben we nog even snel gedaan en toen ben ik het vliegtuig ingegaan. Ook nu vloog ik met een Airbus A380, alleen dan van Qantas. Ik had een gewone zitplaats aan het raam en ook hier lagen de deken, het kussen en de koptelefoon al op je te wachten. Volgens mij zat het vliegtuig maar half vol, want tussen iedere persoon zat een lege stoel. Dit vond ik erg fijn! Er was dus een kussen over en dat heb ik mezelf maar toegeëigend. Ook Qantas heeft een super service en ook hier kwamen ze voldoende langs met eten en drinken. De meeste tijd van deze vlucht heb ik geslapen, dus ik heb niet alle lekkernijen kunnen proeven. Het avondeten in deze vlucht was een gehaktlasagne met mais en erwten, een salade van komkommer, sla, tomaat, groene paprika en citroen, een broodje met boter, een kitkat, een bakje limoenmousse en water. De lasagne zag er wat plastic uit, maar smaakte prima! Ik heb alleen de erwten, mais, tomaat en paprika laten liggen. Ook tijdens deze vlucht deden mijn oren met opstijgen geen pijn en was mijn linkeroor tijdens de vlucht zelfs weer open gegaan. Met dalen deden mijn oren helaas wel weer pijn, gelukkig wel minden dan tijdens de eerste vlucht. We zijn een half uur later geland, dan gepland en toen we geland waren zat mijn rechteroor dicht en was ik dus half doof. In het vliegtuig hadden een inkomen passagierskaartje gekregen waarop we onze gegevens moesten invullen, vanaf welke vlucht we kwamen, waarom we naar Australië kwamen en of we verboden goederen mee hadden. Bij de paspoortcontrole moesten we ons paspoort en dat passagierskaartje laten zijn. Ik kreeg niet meteen mijn stempel en moest mijn paspoort nog een keer laten controleren door een vrouw van Immigration. Dit was zo gebeurt en zij gaf mij mijn stempel waarna ik kon doorlopen naar mijn bagage. Het duurde erg lang voor mijn koffer langs kwam en ik werd zelfs bang dat ze mijn koffer waren kwijtgeraakt. Gelukkig kwam mijn koffer er dan eindelijk aan en kon ik in de lange rij naar de uitgang gaan staan. José, een vriendin van mam, en haar man Stephen kwamen me ophalen van het vliegveld en de eerste drie nachten blijf ik ook bij hen slapen. José en Stephen waren alleen nergens te bekennen. Ik probeerde de wifi op mijn telefoon aan de gang te krijgen, zodat ik José een berichtje kon sturen, maar toen kwam José er al aan. Zij en Stephen stonden bij de andere uitgang, want er waren er twee. Ze is Stephen gaan halen en toen zijn we naar de auto gelopen. Stephen was zo aardig om mijn zware koffer te trekken. De piloot had gezegd dat het 7 graden was en ik was mijn herfstjas vergeten en had mijn dunnere jas in mijn koffer zitten. Ik liep dus in mijn vestje en eerlijk is eerlijk, het was best koud. We zijn naar de auto gelopen en toen naar huis gereden. We hebben er een dikke drie kwartier over gedaan. Thuis hebben Stephen en José me even snel het huis laten zien en zijn toen gaan slapen, want ze moesten de dag erna weer vroeg op. Kidist en Ale lagen ook al te slapen. Op mijn kamer heb ik mijn koffers uitgepakt en weer even met het thuisfront gefacetimed. Het was al 00.00 uur dus hebben we niet te lang gedaan. Ik heb me gedoucht, wat wel fijn was na zo’n lange reis en ben toen ik bed gaan liggen. Ik heb even alle berichtjes die ik gemist had op Whatsapp en Facebook gelezen en heb nog even met Lian via de Whatsapp gepraat. Rond 02.00 ben ik gaan slapen.

Vanmorgen (woensdag) werd ik om 10.00 uur wakker. Ik ben weer in slaap gevallen en om 12.00 werd ik weer wakker. Ik was alleen thuis en ben lekker in mijn pyjama gaan ontbijten met een kop warme thee. Toen ik aan het ontbijten was, zag ik dat ik een berichtje had gekregen van Aino, een medewerkster van Wildlife Tours. Ze vroeg me of ik veilig was aangekomen en wanneer ik langs kwam bij het bedrijf. Na het ontbijt heb ik me aangekleed en ben ik aan dit eerste verhaal begonnen. Om 14.00 kwam Kidist thuis en hebben we even gepraat en wat gedronken. Ze is erg aardig en vertelde me dat je Ale als ‘Ali’ moet uitspreken en niet als ‘Ale’. Ik had het dus wel goed hè mama! ;p Kidist is haar huiswerk gaan maken en ik ben verder gegaan aan dit blog. Na mijn reactie had ik weer een berichtje gekregen van Aino met mijn werkrooster. Aankomende week werk ik op maandag, woensdag, donderdag en vrijdag van 10.00 tot 18.00. Ook zei Aino dat het haar een goed idee leek dat ik iedere week meeging op een 1-dag tour, zodat ik weet wat de tours inhouden en ze dus ook beter kan uitleggen aan klanten die bellen. Dit lijkt mij natuurlijk ook een super idee! In Nederland had ik al een par keer met Tessa gepraat. Zij is nu de stagiaire bij Wildlife Tours en zondag is haar laatste dag. Ze heeft me uitgenodigd voor haar afscheidsfeestje bij het bedrijf op zondag en natuurlijk heb ik ja gezegd! Vandaag heb ik haar een berichtje gestuurd dat ik veilig was aangekomen en zij zei dat ze leuk nieuws had! Als ik zin had, kon ze me meenemen op de Mornington Peninsula Winery Tour! Dit is een van de tours van Wildlife Tours. Dit leek me erg leuk, dus natuurlijk zei ik ook nu ja!

Dit was alles tot nu toe! Ik weet dat ik heb gezegd dat het niet zo’n lange verhalen zouden worden, maar nu ik eenmaal aan het typen ben, is het verhaal toch wel lang geworden! Haha
See you next time!

X Isabelle